We horen het vaker van ondernemers, die een bedrijf aan huis hebben. Als je niet weggaat, blijf je aan het werk, want er valt altijd wel iets te klussen of te verbeteren. Wij trakteerden ons nu het nog kan op een paar dagen rust en zakten af naar Zeeuws-Vlaanderen. We beleefden een onvergetelijke lunch bij onze favoriete chefkok Syrco Bakker van Pure C in Cadzand Bad en genoten van de warme deken in Groede bij De Drie Koningen.
Walcheren is mooi, mooier vinden we dan Zeeuws-Vlaanderen, waar het binnenland door zijn uitgestrektheid de fietser erg uitdaagt. Maar toch, het Zeeuws-Vlaanderen dat we deze keer weer ontdekten, heeft ons verrast. Mooie, goed ingerichte strandtenten, met eigenzinnige menukaarten. Niet hoogdravend, wel eerlijk. We proefden bij Puur op het strand bij Groede en hoorden daar dat ook hun buren aan de weg timmeren. Walcheren moet hiervoor toch echt een buiging maken.
Het voelde aan alsof we in het buitenland waren, met de grote aantallen Belgische en Duitse gasten die deze Zeeuwse kust op waarde weten te waarderen. We zagen een smaakvol openluchttheater, verstopt in een duinpan maar met een in het oogspringende futuristische overkapping van wit tentdoek. In de vloer stond een gedicht van Jacob Cats geschreven, de dichter die niet alleen vlakbij Westkapelle een buiten had, maar ook in Groede.
Met Pure C in de aderen reden we terug naar Walcheren en proefden nog lang de smaken van Syrco. Hij betoverde ons met zijn ‘Hierbas de las dunas’, een kruisbestuiving van zee en land.
Dat doen ze goed daar in Zeeuws-Vlaanderen. Ik hoop dat ze het volhouden om de schoonheid en rijkdom van de zee en duinen te blijven koesteren en ze tegelijkertijd Walcheren in die gedachte meenemen.